وحدت یعنی ...
ارسال شده در تاریخ: 1396/08/20 اخلاق و عرفان
مراد از وحدت اتّحاد نیست؛ یعنی اینکه انسان نعوذبالله خدا بشود. نه! وحدت یعنی این که تو نباید تو باشی. این تشخّص ها و تعیّنها هستند که تو را تو نموده اند، او را او و من را من و بدین وسیله به عالم اضداد و اعداد و خیال واردشدهایم. وحدت یعنی این که لباس تعیّن ها و تشخّص ها را برکنیم. در آن صورت دیگر نه اثری داری و نه اسمی و نه رسمی، نه تابلویی و نه معرّفی:
چندان برو این ره که دوئی برخیزد
گردی ست دوئی ز رهروئی برخیزد
تو او نشوی، ولی اگر جهد کنی
جایی برسی کز تو توئی برخیزد
در این مرحله است که آثاری از حق در انسان ظهور می کند.
در روایت هست که «اتَّقُوا فِرَاسَةَ الْمُؤْمِنِ فَإِنَّهُ يَنْظُرُ بِنُورِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» مومن با نور خدا نگاه میکند. آقا رسول الله وقتی به جلو نگاه می کردند، پشت سرشان را هم می دیدند. حضرت فرمودند صف جماعت را درست کنید؛ من وقتی به جلو نگاه می کنم پشت سر خود را می بینم.
آقای کربلایی می فرمودند: آقای بهجت فرمودند: آقای کربلایی! اگر بخواهی، از اول عمرت تا الآن هرچه کردی، می گویم.
در دعای امام زمان می خوانیم: «السَّلامُ عَلَیکَ یَا عَینَ اللهِ» چشم وقتی چشم خدا شد تا کجا کار می کند؟ در دعا فرموده: «یَا مَن نَظَرهُ اِلَی سَدرَةِ المُنتَهَی»!