اخلاص در کلام حضرت آیت الله احمدی میانجی (رحمت الله علیه)
Posted on : 2010/11/22 Ayətullah Əhmədi Miyanəci
بسم الله الرحمن الرحیم «اخلاص» |
اول این‌که خوب بخورید تا بدنتان سالم باشد و عقل سالم در بدن سالم است.
دوم؛ به مقدار حاجت بخوابید که آدم بى‌خواب مطالعه‌اش هم فایده ندارد.
سوم؛ وقتتان را هیچ‌وقت تلف نکنید.
چهارم؛ معصیت انجام ندهید.
خداوند هم از آن طرف به انسان باتقوا چند قول داده است. فرمود: من یتق‌اللّه یجعل له مخرجا؛ طلاق / 2؛ إن تتقوا‌اللّه یجعل لکم فرقانا؛ انفال / 29؛
ما تقوا داشته باشیم خیلى چیزها به آدم مى‌دهند. دستگاه خدا بخیل نیست. نماز شب هم به شما مى‌دهند، حال دعاى کمیل خواندن به شما مى‌دهند. باید توجه داشت که همه چیز در ترک گناه است.
خدایا ما را به تقوا وادار!
هر چه که به عنوان وظیفه بر ما لازم است آن را انجام بدهیم، هواى نفسى نباشد. و اگر در کارها اخلاص داشته باشیم و با تمام وجود براى خدا کار کنیم در وجودمان و زندگى‌مان نور و برکت پیدا مى‌شود. لذا هر چه درجه تقوا بالاتر باشد تشخیص و فرقان، بهتر و عالى‌تر است.
وقتى امام حسین(ع) به طرف کربلا حرکت مى‌فرمود، عقلاى قوم که خودشان را سیاستمدار هم مى‌دانستند مى‌آمدند و از روى دلسوزى آقا را از رفتن منع مى‌کردند؛ مثل عبداللّه بن جعفر، محمد بن حنفیه و دیگران. آن بزرگان یک چیز خوبى مى‌گفتند، آقا اینجا باش طواف کن، نماز بخوان، عبادت کن! امام حسین(ع) فرمود که عبادت امروز من این است که در اختیار خدا باشم.
این‌گونه جواب دادن تنها در شأن معصومین علیهم‌السلام است؛ چرا که از تقواى بسیار عالیه‌اى برخوردارند.
در دعاى کمیل آمده «یا رب قوّ على خدمتک جوارحى» خدایا براى خدمت کردن به خودت به من نیرو عطا فرما. در دعاها داریم که خدایا نعمت‌هایت را تا مرگ از ما مگیر. چشم‌مان، گوش‌مان، دست و پایمان نیرومند باشد و تا زنده هستیم حال عبادت داشته باشیم.
حضرت مى‌فرماید: «على خدمتک» خدایا همه در راه تو باشد. انسان نفس نکشد، مگر براى خدا و به یاد خدا. حتى به قول علماء غذا خوردنش براى خدا باشد. هیچ‌کارى براى خودش انجام ندهد. براى این‌که دلم مى‌خواهد، نباشد. براى این‌که بچه و همسرم مى‌خواهد، نباشد؛ فقط براى این باشد که خدا مى‌خواهد.
خدایا! ما را به نواقص روحمان، به نواقص ایمان و اعمالمان آگاه بساز و سپس ما را به اصلاح خودمان موفق بدار.
آدم گاهى خیال مى‌کند که خیلى آدم خوبى است. گاهى خیال مى‌کند که چون نماز شب مىخواند، از خوبان است. شخصى مى‌گوید با حضرت امیرالمؤمنین(ع) در شهر کوفه راه مى‌رفتیم که شنیدیم شخصى با صداى بلند قرآن مىخواند و طورى قرآن مىخواند که مرا تکان داد. حضرت امیر(ع) فرمود: صاحب این صدا اهل جهنم است. بعدها همان شخص در برابر حضرت على(ع) شمشیر کشید و در جنگ نهروان کشته شد. خلاصه، خیلى مشکل است. انسان باید همیشه خودش را در پناه خدا قرار دهد وگرنه معلوم نیست عاقبتش چه مى‌شود و این نفس انسانى، آدم را به کجا مى‌برد. مى‌بینى یک مقامى پیدا کرده، به پدرش اعتنا نمى‌کند! یک مقدار پول به دستش رسید، دیگر صله ارحام یادش رفت، دیگر خودش را بزرگ مى‌بیند!
بنابراین باید خودمان را به خدا بسپاریم و همیشه از خدا بخواهیم که خودش ما را یارى و حفظ کند. ان‌شاءاللّه
«والسلام علیکم و رحمةاللّه و برکاته»
منبع: افق حوزه، شماره 282
