حرمت حضرت زهرا (سلام الله علیها) در سوره انسان

در سوره «هل اتی» که سوره اهل‌بیت است و از امیرالمؤمنین (علیه السلام) و اهل‌بیت او تعظیم شده است، خداوند از هرگونه نعمت های بهشتی یاد می کند اما از میان این همه پاداش اخروی اصلاً حرفی از حورالعین نمی زند. از درخت‌های میوه‌دار، از نهرهای پرآب، از دستبندهای نقره، از تخت‌های زیبا و از کودکان مخلّد و همچون لؤلؤ غلطان حرف می زند، اما حرفی از حورالعین به میان نمی آورد؛ اما در سوره‌های دیگر این گونه نیست در هر جا که ذکری از نعمت‌های بهشتی شده از حورالعین و اوصاف آن‌ها بیان شده است. سؤال این است که چرا سوره هل اتی این‌گونه نیست؟ سرّ این امر عجیب چیست؟

مفسری است از اهل سنت به نام آلوسی. می گوید علت این کار این است: «رعایة لحرمة البتول و قرة عین الرسول ...»  چون از پاداش امیرالمؤمنین و اهل‌بیت او صحبت می کند، با وجود حضرت زهرا حرفی از حورالعین پیش نکشیده و رعایت حرمت حضرت زهرا را نموده است.

این نمونه ای از ادب قرآنی و الهی است.

کنز حکمت

در سوره «هل اتی» که سوره اهل‌بیت است و از امیرالمؤمنین (علیه السلام) و اهل‌بیت او تعظیم شده است، خداوند از هرگونه نعمت های بهشتی یاد می کند اما از میان این همه پاداش اخروی اصلاً حرفی از حورالعین نمی زند. از درخت‌های میوه‌دار، از نهرهای پرآب، از دستبندهای نقره، از تخت‌های زیبا و از کودکان مخلّد و همچون لؤلؤ غلطان حرف می زند، اما حرفی از حورالعین به میان نمی آورد؛ اما در سوره‌های دیگر این گونه نیست در هر جا که ذکری از نعمت‌های بهشتی شده از حورالعین و اوصاف آن‌ها بیان شده است. سؤال این است که چرا سوره هل اتی این‌گونه نیست؟ سرّ این امر عجیب چیست؟

مفسری است از اهل سنت به نام آلوسی. می گوید علت این کار این است: «رعایة لحرمة البتول و قرة عین الرسول ...»  چون از پاداش امیرالمؤمنین و اهل‌بیت او صحبت می کند، با وجود حضرت زهرا حرفی از حورالعین پیش نکشیده و رعایت حرمت حضرت زهرا را نموده است.

این نمونه ای از ادب قرآنی و الهی است.

کنز حکمت