استقامت

«قال الله تبارک وتعالی: فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَك‏ هود: 112»

یکی از مقامات انسانی، مقام استقامت است و مراد از آن، مداومت و پایداری در اموری است که سبب تکامل انسان می شود.

انسان همانطور که در عالم جنگ نیاز به استقامت دارد، در میدان جنگ با نفس امّاره هم باید استقامت بورزد تا موجب نزول برکات و توفیقات الهی گردد.

عالم طبیعت، عالم تدریج است، لذا رفتاری که با تدریج و استقامت همراه باشد سبب موفقیت می گردد و گرنه عجله و بی صبری در عالم طبیعت گرهی را نمی گشاید.

در سوره شوری آمده:«فاستقم کما اُمِرتَ،» استقامت کن همانطوری که امر شدی. و در سوره هود آمده: « فاستقم کما امرت و من تاب معک» همچنان که امر شدی استقامت کن و هر کسی هم که با تو تابع حق شد، باید استقامت کند.

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) فرمودند: "شیبتنی هود" یعنی سوره هود مرا پیر کرده است. و مراد از سوره هود مضمون همین آیه مذکور است. حضرت رسول نفرمود " شیبتنی سورة الشوری " زیرا در سوره هود من تاب معک وارد شد که سوره شوری فاقد آن است.

امام راحل می فرمود: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) 23 سال در امر تربیت نفوس انسان ها زحمات فراوانی متحمل شدند تا سرانجام شاگرد بلند مرتبه ای برای جامعه انسانی تربیت کردند که حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) بود.

عالمی گفت: تربیت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به دست رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) یکی از معجزات بزرگ پیامبر اسلام است. تربیت نفوس انسانی از مهم ترین و بزرگ ترین رسالت انبیاء است و لذا فرمودند: "شیبتنی هود" زیرا ایشان مسئولیت تربیت تمام انسان ها را برعهده داشتند.

حضرت حق، نتیجه استقامت را چنین بیان فرموده است: «إنّ الذین قالوا ربّنا الله ثم استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة، (فصلت:30)» ( کسانی که خداوند را معیار زندگی خودشان برگزیدند و بر آن  استقامت ورزیدند، ملائکه رحمت حق بر آنها نازل می شود)

درس خواندن آداب و رسومی دارد که در "منیة المرید" شهید ثانی آمده است. هر کس از اهل علم در رعایت آن آداب استقامت ورزد و در تحصیل علم، صبر پیشه کند به اهداف ملکوتی اش  می رسد.

علامه طباطبائی (رحمة الله علیه) می فرمود: "علت اصلی موفقیّت طلاب علوم دینی همین مباحثات بین الاثنینی است".

نه در درس، بلکه در هر امری، استقامت رمز موفقیت است. انسان مرکّب از بدن و روح است و بدن تنها انسانیت انسان را تشکیل نمی دهد، چه این که انسان روح تنها هم نیست،بلکه روح و بدن یک حقیقت اند؛ لکن بدن مرتبه نازله نفس ناطقه انسان است، لذا باید به هر دو جنبه پرداخت و پرداختن به یک جنبه نباید مانع پرداختن به یک جنبه دیگر شود.

الان در جوامع غربی و غیر مسلمان در بخش بدن و ماده افراط صورت گرفته که آنها را از مرتبه دیگر وجودی خودشان غافل نموده است.

خداوند به همه ما در امور دین و در سمات استقامت عطا فرماید.

عالم طبیعت، عالم تدریج است، لذا رفتاری که با تدریج و استقامت همراه باشد سبب موفقیت می گردد و گرنه عجله و بی صبری در عالم طبیعت گرهی را نمی گشاید.

در سوره شوری آمده:«فاستقم کما اُمِرتَ،» استقامت کن همانطوری که امر شدی. و در سوره هود آمده: « فاستقم کما امرت و من تاب معک» همچنان که امر شدی استقامت کن و هر کسی هم که با تو تابع حق شد، باید استقامت کند.

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) فرمودند: "شیبتنی هود" یعنی سوره هود مرا پیر کرده است. و مراد از سوره هود مضمون همین آیه مذکور است. حضرت رسول نفرمود " شیبتنی سورة الشوری " زیرا در سوره هود من تاب معک وارد شد که سوره شوری فاقد آن است.

امام راحل می فرمود: رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) 23 سال در امر تربیت نفوس انسان ها زحمات فراوانی متحمل شدند تا سرانجام شاگرد بلند مرتبه ای برای جامعه انسانی تربیت کردند که حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) بود.

عالمی گفت: تربیت امیرالمؤمنین (علیه السلام) به دست رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) یکی از معجزات بزرگ پیامبر اسلام است. تربیت نفوس انسانی از مهم ترین و بزرگ ترین رسالت انبیاء است و لذا فرمودند: "شیبتنی هود" زیرا ایشان مسئولیت تربیت تمام انسان ها را برعهده داشتند.

حضرت حق، نتیجه استقامت را چنین بیان فرموده است: «إنّ الذین قالوا ربّنا الله ثم استقاموا تتنزّل علیهم الملائکة، (فصلت:30)» ( کسانی که خداوند را معیار زندگی خودشان برگزیدند و بر آن  استقامت ورزیدند، ملائکه رحمت حق بر آنها نازل می شود)

درس خواندن آداب و رسومی دارد که در "منیة المرید" شهید ثانی آمده است. هر کس از اهل علم در رعایت آن آداب استقامت ورزد و در تحصیل علم، صبر پیشه کند به اهداف ملکوتی اش  می رسد.

علامه طباطبائی (رحمة الله علیه) می فرمود: "علت اصلی موفقیّت طلاب علوم دینی همین مباحثات بین الاثنینی است".

نه در درس، بلکه در هر امری، استقامت رمز موفقیت است. انسان مرکّب از بدن و روح است و بدن تنها انسانیت انسان را تشکیل نمی دهد، چه این که انسان روح تنها هم نیست،بلکه روح و بدن یک حقیقت اند؛ لکن بدن مرتبه نازله نفس ناطقه انسان است، لذا باید به هر دو جنبه پرداخت و پرداختن به یک جنبه نباید مانع پرداختن به یک جنبه دیگر شود.

الان در جوامع غربی و غیر مسلمان در بخش بدن و ماده افراط صورت گرفته که آنها را از مرتبه دیگر وجودی خودشان غافل نموده است.

خداوند به همه ما در امور دین و در سمات استقامت عطا فرماید.