جاءَ فی کُتُب الرّجال اَنَّ السَّخاویََّ حینَما حضرهُ المَوتُ کانَ یَترنَّم بهذهِ الابیاتِ :

قالوُا غداً نَأتی دِیارَ الحِمی

گفتند فردا به دیار مقصود خواهیم رسید

وَ یُنزَّلُ الرَّکبُ بِمَغناهُمُ

و سواران (مسافران) در منزلهای خود فرود خواهند آمد

فَکُلُّ مَن کانَ مُحِبّاً لَهُم

پس هر کسی که عاشق آنها بود

(یعنی عاشق کسانیکه در دیار مذبور ساکنند)

قَد أصبَحَ مَسرُوراً بِلُقیاهُم

حقاً به هوای ملاقات آنها شادمان شد

فَقُلتُ لی ذَنبٌ فَما حیلَتی

پس گفتم من گنهکارم چاره من چیست ؟

بِأیِّ وجهٍ اَتَلَقّاهُم

با چه رویی با آنها دیدار کنم ؟

فَقالوا أَلَیسَ العَفوُ مِن شأنِهم

پس گفتند آیا عف و بخشش از

خصوصیات آنها نیست ؟

وَلاسمَّا عَّمی تَرَجّاهُمُ

مخصوصاً عفو از کسیکه امیدوار به عفو  آنهاست

قالوُا غداً نَأتی دِیارَ الحِمی

گفتند فردا به دیار مقصود خواهیم رسید

وَ یُنزَّلُ الرَّکبُ بِمَغناهُمُ

و سواران (مسافران) در منزلهای خود فرود خواهند آمد

فَکُلُّ مَن کانَ مُحِبّاً لَهُم

پس هر کسی که عاشق آنها بود

(یعنی عاشق کسانیکه در دیار مذبور ساکنند)

قَد أصبَحَ مَسرُوراً بِلُقیاهُم

حقاً به هوای ملاقات آنها شادمان شد

فَقُلتُ لی ذَنبٌ فَما حیلَتی

پس گفتم من گنهکارم چاره من چیست ؟

بِأیِّ وجهٍ اَتَلَقّاهُم

با چه رویی با آنها دیدار کنم ؟

فَقالوا أَلَیسَ العَفوُ مِن شأنِهم

پس گفتند آیا عف و بخشش از

خصوصیات آنها نیست ؟

وَلاسمَّا عَّمی تَرَجّاهُمُ

مخصوصاً عفو از کسیکه امیدوار به عفو  آنهاست