حدیث نفس

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند: «خذوا من أجسادکم فجودوا بها علی أنفسکم (نهج البلاغه ، خطبه 183)؛ از تن هایتان بگیرید و به جان هایتان ببخشید»

این بدن، جسم است و حیات آن با روح است و این مراکز علمی، برای تربیت آن موجود عجیب است. حقیقت شما به همان است و این بدن، مرکوب موقت است. آن حال و این محل است.

گویدش ای مزبله تو کیستی؟                    چند روزی از فروغم زیستی

شما باید قلب و انقلاب پیدا کنید، گاه گاهی بنشینید و یک مقداری در خودتان مطالعه کنید.

درباره مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطا نقل است که او گاهی در خانه می نشست و خطاب به خود می گفت: ای شیخ جعفر، تو روزی جعفر و بچه کوچکی بودی و در کوچه ها بازی می کردی، سپس جعفر جوان شدی، بعد از آن شدی شیخ جعفر، بالاخره شیخ العراقیین شدی. مبادا حالت اولیه یادت برود!

شما بزرگواران  که به حوزه آمده اید، گاهی با خودتان چنین حدیث نفس داشته باشید. این  که تو، یک وقتی چیزی نمی فهمیدی، حالا تفسیر قرآن می فهمی. «الم نشرح لک صدرک و وضعنا عنک وزرک»؛ همه گناهانت را قلم کشیدیم.

وقتی که اراده کردی وارد حوزه علمیه شدی و این توفیق نصیبت شد و به قصد تحصیل و سربازی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارد حوزه شدی، همه گناهانت را قلم کشیدم. به حقیقت سوگند، مجاز نمی گویم و راه به کژی و انحراف نپویم.

باید در حوزه، روحت تغییر پیدا کند و بفهمی که برای سازندگی  خودت آمدی. نگو که آمدم تا فقط درس بخوانم و به فلان جا برسم، بلک افرادی را هم به راه راست هدایت کنم. این کمالات در سایه نشستن نزد دکترهای روح به دست می آید.

جناب عبدالعظیم حسنی (رحمة الله علیه) در مقابل حضرت امام هادی (علیه السلام) زانو می زند. این همان چیزی است که خدا می خواهد. مبادا مریض باشی و خودت آگاه نباشی. حضرت علی (علیه السلام) در روایتی فرمودند «از آسایش جسم تان کم کنید و به روحتان کمال بخشید و نمی شود که روح عظمت پیدا کند و جسم در ناراحتی قرار نگیرد».

طلاب محترم علوم دینی! همه شما مهمان خدا و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) هستید. شما را به خدا، خودتان را متوجه باشید و بپایید. خوب درس بخوانید و گناه نکنید که به هر کمالی که دلتان بخواهد، می رسید.

«الهی من الذی بک ملتمسا قراک نما قریته ؛خدایا، چه کسی است که وارد خانه ات بشود و از تو چیزی بخواهد و تو مهمان نوازی نکرده باشی؟»

«و من الذی اناخ ببابک مرتجیا نداک فما اولیته؟ (بحارالانوار 91/144)؛ کیست که شترهای حاجت را کنار در خانه مهرت بر زمین بخواباند و تو بار آن ها را پر نکرده باشی؟»

بروید به حرم مطهر حضرات معصومین (علیه السلام) و فرزندان بزرگوارشان، و از آن طلب کنید. در آن جا ها توفیق رسیدن به مقام «محمود» را می دهند. شما خودتان را نگه دارید که امید است إن شا ء الله به مقام والایی برسید.

منبع : هفته نامه افق حوزه – 6 بهمن 1389

درباره مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطا نقل است که او گاهی در خانه می نشست و خطاب به خود می گفت: ای شیخ جعفر، تو روزی جعفر و بچه کوچکی بودی و در کوچه ها بازی می کردی، سپس جعفر جوان شدی، بعد از آن شدی شیخ جعفر، بالاخره شیخ العراقیین شدی. مبادا حالت اولیه یادت برود!

شما بزرگواران  که به حوزه آمده اید، گاهی با خودتان چنین حدیث نفس داشته باشید. این  که تو، یک وقتی چیزی نمی فهمیدی، حالا تفسیر قرآن می فهمی. «الم نشرح لک صدرک و وضعنا عنک وزرک»؛ همه گناهانت را قلم کشیدیم.

وقتی که اراده کردی وارد حوزه علمیه شدی و این توفیق نصیبت شد و به قصد تحصیل و سربازی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارد حوزه شدی، همه گناهانت را قلم کشیدم. به حقیقت سوگند، مجاز نمی گویم و راه به کژی و انحراف نپویم.

باید در حوزه، روحت تغییر پیدا کند و بفهمی که برای سازندگی  خودت آمدی. نگو که آمدم تا فقط درس بخوانم و به فلان جا برسم، بلک افرادی را هم به راه راست هدایت کنم. این کمالات در سایه نشستن نزد دکترهای روح به دست می آید.

جناب عبدالعظیم حسنی (رحمة الله علیه) در مقابل حضرت امام هادی (علیه السلام) زانو می زند. این همان چیزی است که خدا می خواهد. مبادا مریض باشی و خودت آگاه نباشی. حضرت علی (علیه السلام) در روایتی فرمودند «از آسایش جسم تان کم کنید و به روحتان کمال بخشید و نمی شود که روح عظمت پیدا کند و جسم در ناراحتی قرار نگیرد».

طلاب محترم علوم دینی! همه شما مهمان خدا و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف ) هستید. شما را به خدا، خودتان را متوجه باشید و بپایید. خوب درس بخوانید و گناه نکنید که به هر کمالی که دلتان بخواهد، می رسید.

«الهی من الذی بک ملتمسا قراک نما قریته ؛خدایا، چه کسی است که وارد خانه ات بشود و از تو چیزی بخواهد و تو مهمان نوازی نکرده باشی؟»

«و من الذی اناخ ببابک مرتجیا نداک فما اولیته؟ (بحارالانوار 91/144)؛ کیست که شترهای حاجت را کنار در خانه مهرت بر زمین بخواباند و تو بار آن ها را پر نکرده باشی؟»

بروید به حرم مطهر حضرات معصومین (علیه السلام) و فرزندان بزرگوارشان، و از آن طلب کنید. در آن جا ها توفیق رسیدن به مقام «محمود» را می دهند. شما خودتان را نگه دارید که امید است إن شا ء الله به مقام والایی برسید.

منبع : هفته نامه افق حوزه – 6 بهمن 1389