خدایا! مرا بمیران!...

امام سجاد (عليه سلام) در دعاي بيستم صحيفه سجاديه می فرمایند :

«عَمّرْنِي مَا كَانَ عُمُرِي بِذْلَةً فِي طَاعَتِكَ، فَإِذَا كَانَ عُمُرِي مَرْتَعاً لِلشّيْطَانِ فَاقْبِضْنِي إِلَيْكَ»

(تا هنگامي كه عمرم در راه طاعت تو مي گذرد به من عمر بده و آنگاه كه عمرم چراگاه شيطان شود، جانم را بگير)

خدايا آن لحظه اي که عمر مي دهي تو را اطاعت نکنم. خدايا مرا بميران و آن عمر را از من بگير، وقتي عمر من مرتع شيطان شود و در آن بچرد و شير بدهد و در عالم فساد ايجاد کند. خدايا مرا بميران از تو حيات نمي خواهم، حي يعني اينکه به سمت خدا بروي، حي يعني اينکه در جاذبه کمال توحيد باشي، حيات برتر در جاذبه کمال برتر قرار دارد، انسان وقتي برتر است که استعدادش را به فعليت برساند، استعدادش اين است که در جاذبه کمال برتر قرار بگيرد و مدام در جاذبه کمال برتر باشد، انسان بايد آن را به فعليت برساند هميشه در آن حال باشد، اين مي شود حيات برتر؛ اين حيات برتر آثاري هم دارد، آثارش اين است که انسان معرفت پيدا مي کند، به انسان حکمت داده مي شود، پس انسان بايد اين حقيقت وجوديش را از دست ندهد و نگذارد که گرد گناه رويش بنشيند.

يک نگاه روح انسان را آلوده مي کند نجس مي کند، اگر از روي شهوت به نامحرم نگاه کنی، روحت نجس مي‌شود، به يک مومن با حقارت نگاه کني، روحت نجس مي‌شود، به يک مومن با عصبانيت و خشم نگاه کردي روحت نجس مي‌شود حق نداري نگاه کني، اين چشم و گوش طيبند. پس حيات طيب را از آنها نگير، تا به خيانت وارد شوي، خبيث مي‌شود، از طيب خارج و خبيث مي‌گردد.
در روز قيامت به انسان گفته مي شود:

« أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا ...»
" پاکي هاي خود را در زندگى دنيايتان [خودخواهانه] صرف كرديد و از آنها برخوردار شديد"(سوره الاحقاف آيه 20)
تمام پاکي ها و طيبات خود را از بين بردي، لذت خود را بردي ديگر طيب نياوردي، به تو چشمي طيب دادم چشم خبيث آورده اي، گوش طيب داده بودم گوش خبيث آوردي مرتب به غيبت گوش دادي، به لهو لعب و موسيقي هاي مبتذل گوش داده اي، مگر آزادي؟! تو عبدي!

خدا در روز قيامت مي گويد: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ»(سوره صافات آيه 24)(اين بشر را نگه داريد من از او سوال دارم)

چرا چشم و گوشت را پليد کردي؟ چرا زبانت را پليد کردي؟ چرا قلبت را پليد کردي؟ تمامي سرمايه هاي پاکي را که در دنيا داده بودم با لذت از بين بردي، اکنون که به محضر ربوبي رسيدي هيچ سرمايه‌اي نداري! از آن حيات طيبه بهره‌اي نداري! همين رسوبات گناه است.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حجة الإسلام و المسلمین فروغی

خدايا آن لحظه اي که عمر مي دهي تو را اطاعت نکنم. خدايا مرا بميران و آن عمر را از من بگير، وقتي عمر من مرتع شيطان شود و در آن بچرد و شير بدهد و در عالم فساد ايجاد کند. خدايا مرا بميران از تو حيات نمي خواهم، حي يعني اينکه به سمت خدا بروي، حي يعني اينکه در جاذبه کمال توحيد باشي، حيات برتر در جاذبه کمال برتر قرار دارد، انسان وقتي برتر است که استعدادش را به فعليت برساند، استعدادش اين است که در جاذبه کمال برتر قرار بگيرد و مدام در جاذبه کمال برتر باشد، انسان بايد آن را به فعليت برساند هميشه در آن حال باشد، اين مي شود حيات برتر؛ اين حيات برتر آثاري هم دارد، آثارش اين است که انسان معرفت پيدا مي کند، به انسان حکمت داده مي شود، پس انسان بايد اين حقيقت وجوديش را از دست ندهد و نگذارد که گرد گناه رويش بنشيند.

يک نگاه روح انسان را آلوده مي کند نجس مي کند، اگر از روي شهوت به نامحرم نگاه کنی، روحت نجس مي‌شود، به يک مومن با حقارت نگاه کني، روحت نجس مي‌شود، به يک مومن با عصبانيت و خشم نگاه کردي روحت نجس مي‌شود حق نداري نگاه کني، اين چشم و گوش طيبند. پس حيات طيب را از آنها نگير، تا به خيانت وارد شوي، خبيث مي‌شود، از طيب خارج و خبيث مي‌گردد.
در روز قيامت به انسان گفته مي شود:

« أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُم بِهَا ...»
" پاکي هاي خود را در زندگى دنيايتان [خودخواهانه] صرف كرديد و از آنها برخوردار شديد"(سوره الاحقاف آيه 20)
تمام پاکي ها و طيبات خود را از بين بردي، لذت خود را بردي ديگر طيب نياوردي، به تو چشمي طيب دادم چشم خبيث آورده اي، گوش طيب داده بودم گوش خبيث آوردي مرتب به غيبت گوش دادي، به لهو لعب و موسيقي هاي مبتذل گوش داده اي، مگر آزادي؟! تو عبدي!

خدا در روز قيامت مي گويد: «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ»(سوره صافات آيه 24)(اين بشر را نگه داريد من از او سوال دارم)

چرا چشم و گوشت را پليد کردي؟ چرا زبانت را پليد کردي؟ چرا قلبت را پليد کردي؟ تمامي سرمايه هاي پاکي را که در دنيا داده بودم با لذت از بين بردي، اکنون که به محضر ربوبي رسيدي هيچ سرمايه‌اي نداري! از آن حيات طيبه بهره‌اي نداري! همين رسوبات گناه است.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حجة الإسلام و المسلمین فروغی